zorg op maat bij UMO-woningen
Kan iemand in de maatschappelijke opvang betrokken worden bij de aanvraag van Uitstroom Maatschappelijke Opvang?
Situatieschets
Een woonbegeleider ondersteunt een vrouw die in een maatschappelijke opvangvoorziening woont waar de focus ligt op zelfbeheer. Het hebben van meer verantwoordelijkheden vergroot zo haar zelfredzaamheid. De overstap naar een zelfstandige woning gaat volgens de regeling UMO (Uitstroom Maatschappelijke Opvang). En het zelfstandig kunnen wonen is voor haar werkgever nog de enige voorwaarde om over te kunnen stappen van vrijwilligerswerk naar betaald werk.
De aanmeldprocedure voor UMO duurt lang, is ingewikkeld en maakt de vrouw juist sterk afhankelijk van begeleiding. Ook de begeleider heeft moeite met het aanmeldformulier omdat het focust op de problemen uit het verleden en niet op de voortgang van de vrouw. Uiteindelijk is bij de bespreking van het dossier niemand aanwezig die de vrouw kent. Ze voelt zich uit het lood geslagen door de onduidelijkheid en de lange tijd die de aanmelding kost.
Rol van de professional
De woonbegeleider verzet zich tegen de gang van zaken. Hij vindt dat de procedure rondom de aanmelding ingaat tegen de kernelementen van het sociaal domein, namelijk, privacy en zelfredzaamheid. De nadruk op problemen helpt de vrouw niet verder. De begeleider kaart de gang van zaken aan bij de directie van de instelling waar de vrouw werkt.
Maatwerk
Nadat de begeleider de gang van zaken heeft aangekaart, krijgt hij van de directie toestemming om een plan te ontwikkelen. Op basis van de input van drie partijen: wijkzorg, de bewoner en een oud-bewoner van de maatschappelijke opvang, wordt een maatwerkafspraak gemaakt voor de begeleiding van de vrouw. Uiteindelijk krijgt ze dan toch een woning aangeboden. Later start ze ook met betaald werk.